🪁 Sakrament Pokuty I Pojednania Tekst

Świadczą one o istnieniu w ludzkości pierwotnej świadomości winy i potrzeby odkupienia. Źródłem chrześcijańskiego orędzia pokuty i pojednania jest fakt, że raz na zawsze została wypełniona pokuta i pełne zadośćuczynienie za sprawą Jezusa Chrystusa w posłusznej służbie Jego życia i Jego śmierci na krzyżu. Temat: Czyny pokutne. Cele katechezy: • ukazanie modlitwy, postu i jałmużny jako form pokuty za popełnione grzechy. • zachęcenie do stosowania różnorodnych czynów pokutnych w drodze nawrócenia. Szczegółowe cele operacyjne: Wiedza: • uczeń wie, że modlitwa, post i jałmużna to czyny pokutne. • uczeń zna naukę Pana Jezusa o Akt pokuty ma na celu uzyskanie odpowiedniej dyspozycji przez wszystkich uczestników liturgii do uczestnictwa w świętych czynnościach 44. Confiteor w mszale Pawła VI nie jest powtarzane dwukrotnie tak jak w mszale Piusa V. Akt pokuty jest podejmowany wspólnie przez kapłana i zgromadzony lud. WSTĘP. Dobre przygotowanie dzieci do sakramentu pokuty i Eucharystii w bardzo dużej mierze przyczynia się do rozbudzenia i wzmocnienia w dzieciach życia religijnego. To przygotowanie jest najlepszym sposobem na późniejsze całe nasze życie duchowe. Najlepszym wiekiem do przyjęcia I Komunii Świętej jest klasa III szkoły podstawowej relacji z Bogiem i między sobą poprzez nasze grzechy. Sakrament Pokuty i Pojednania naprawia naszą relację z Jezusem Chrystusem i Jego Kościołem, gdy zniszczyliśmy tę relację przez nasz grzech. Sakrament Pokuty i Pojednania jest znany również jako: • Spowiedź: ponieważ w tym sakramencie uznajemy nasze grzechy, Istota sakramentu pojednania jest następująca: „Ojciec miłosierdzia jest źródłem wszelkiego przebaczenia. Dokonuje On pojednania grzeszników przez Paschę swojego Syna i dar Ducha Świętego, za pośrednictwem modlitwy i posługi Kościoła” (nr 1449). Tekst ks. Przemysław Artemiuk „Głos Ojca Pio” [138/6/2022] Sakrament pokuty nazywany jest sakramentem "spowiedzi", ponieważ istotnym jego elementem jest wyznanie lub ujawnienie grzechów przed kapłanem. Jest to uznanie i pochwała świętości i miłosierdzia Boga wobec grzesznego człowieka. Jest również znany jako sakrament "pojednania", ponieważ daje grzesznikowi miłość Boga, która pojednuje. Sakrament Pokuty i Pojednania odgrywa ważną rolę w relacji do małżeń-stwa. Małżonkowie są zapraszani do czerpania ze źródła łaski, którą nieustannie daje Zbawiciel w Sakramencie Pokuty. Jeszcze przed zawarciem małżeństwa narzeczeni powinni do niego się przygotować przez Sakrament Pokuty i Pojed-nania. Kontakt Parafia Katedralnaśw. Floriana i św. Michała Archaniołaul. Floriańska 303-707 Warszawa tel. do kancelarii działający w godzinach urzędowania (22) 619 09 60 Kancelaria Parafialna czynna jest od poniedziałku do piątku w godzinach: 9.00 – 10.0016.00 – 18.00 katedra.floriana@gmail.com numer konta parafialnego 31 1240 6074 1111 0000 4989 5225 Bank Pekao VI. Sakrament pokuty i pojednania. 1440 Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem. Dlatego też nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, a także pojednanie z Kościołem, co wyraża i urzeczywistnia w sposób liturgiczny sakrament pokuty i pojednania 27. Ważnym warunkiem przystąpienia do Komunii Świętej jest przystąpienie do sakramentu spowiedzi świętej, czyli sakramentu pokuty i pojednania. Ten sakrament oczyszcza z grzechów popełnionych przeciwko Bogu i bliźniemu. Aby spowiedź była ważna, przed nią należy spełnić pięć warunków, o których mówi kościół. wanie sakramentu pokuty przez telefon. 4. Możliwości spowiadania za pomocą najnowocześniejszych środków audiowizualnych (Internet, telefon komórkowy 3G). 5. Zakończenie. 1. Wstęp Sakrament pokuty i pojednania sprawowany nawet z indywidual­ nym penitentem jest zawsze sakramentem Jezusa Chrystusa.1 Sta­ cGlOph. Liturgiczne wspomnienie: Najświętsza Maryja Panna, Królowa Aniołów - odpust PorcjunkuliModlitwa na dziś: Litania do Królowej Aniołów Rozpocznij nowennę do św. Klary Kościół daje nam pięć podstawowych warunków, które należy spełnić, aby zagwarantować sobie skuteczność sakramentu pokuty i pojednania. Następujące po sobie warunki, prowadzą grzesznika drogą pojednania z Bogiem i Kościołem od uzmysłowienia sobie własnej grzeszności aż do naprawienia i zadośćuczynienia za uczynione winy. Rachunek sumienia. Żal za grzechy. Mocne postanowienie poprawy. Szczera spowiedź. Zadośćuczynienie. Tutaj znajdziesz modlitwy pokutne, przydadzą Ci się one przed jak i po spowiedzi. Stałe konfesjonały, czyli gdzie można się wyspowiadać poza godzinami nabożeństw, czasem nawet w środku nocy sakrament pokuty Okazja do spowiedzi świętej jest codziennie rano i wieczorem 30 minut przed Mszą św. W każdą sobotę oraz w I czwartek i I piątek miesiąca spowiadamy od godz. W niedzielę (15 minut przed dopołudniowymi Mszami św. oraz przed ostatnią Mszą św.): 6:45, 8:15, 9:45, 10:15, 20:45 Prosimy o rzetelne przygotowanie się do sakramentu. 1. Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 960-961) wyraźnie wskazuje, że w razie niemożliwości fizycznej obecności penitenta stosuje się inne drogi pojednania, a nie spowiedź. Zawsze, ilekroć istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się, wtedy dla usposobienia duszy do stanu łaski, wierny „jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Katechizm Kościoła Katolickiego w nr 1452 objaśnia, że „żal, który wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany żalem doskonałym lub żalem z miłości. Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe”. Obowiązkiem duszpasterzy jest wyjaśnienie wiernym przedstawionych możliwości dróg pojednania (vide załącznik nr 1; proszę o umieszczenie go na internetowej stronie parafialnej; ewentualnie powielić i wyłożyć w kościele.). 2. W związku z tym w parafiach nie będzie możliwości skorzystania z sakramentu pokuty w zwyczajnej formie! Jednak w sytuacjach wyjątkowych, wyrazem duszpasterskiej troski będzie umożliwienie skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania tym wiernym, którzy o to osobiście poproszą. Wskazane jest uprzednie, telefoniczne umówienie. Miejscem takiej spowiedzi niech będzie zakrystia, salka parafialna bądź inne pomieszczenie. Należy przy tym zachować wskazane środki ostrożności i wzajemnego bezpieczeństwa – petenta i spowiednika. 3. Niemożliwa jest spowiedź przez środki komunikacji elektronicznej (np. telefon, komunikator internetowy itp.). Stolica Apostolska nigdy nie zezwoliła na spowiedź przez telefon, a wszystkie dotychczasowe wypowiedzi wyraźnie zakazują spowiedzi „na odległość” i wskazują, że w przestrzeni wirtualnej „nie ma sakramentów”. O UZYSKANIU PRZEBACZENIA GRZECHÓW CIĘZKICH W SYTUACJI NADZWYCZAJNEJ POZA SPOWIEDZIĄ W WYJAŚNIENIU KS. DR. HAB. JACKA KEMPY, WtlUŚ Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 960 przedstawia naukę Kościoła o konieczności spowiedzi: „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami”.Kościół wskazuje taki sposób uzyskania przebaczenia grzechów ciężkich w wyjątkowej sytuacji niemożności wyspowiadania się. Jest nim wzbudzenie żalu doskonałego za grzechy oraz szczere pragnienie (postanowienie) wyspowiadania Kościoła Katolickiego (nr 1452) opisując doskonały żal za grzechy stwierdza: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości». Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe”. Nauka ta opiera się na orzeczeniu Soboru Trydenckiego, który w nauce o sakramencie pokuty uczy o skrusze, czyli o żalu doskonałym: „…chociaż zdarza się, iż skrucha ta jest niekiedy dzięki miłości doskonała i pojednuje z Bogiem zanim jeszcze sakrament zostanie przyjęty, niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu” (rozdz. 4).Nauka ta należy do Tradycji Kościoła. Nie umniejsza ona w żaden sposób wagi sakramentu pokuty. Wręcz przeciwnie, pokazuje jego wartość: do otrzymania przebaczenia wszystkich grzechów w takiej wyjątkowej sytuacji potrzebny jest nie tylko żal doskonały, ale też pragnienie spowiedzi. W przyszłości wyrazi się ono ostatecznie w czynie: w akcie spowiedzi, gdy miną nieusuwalne przypomnieniu tej ostatniej zasady, kierującej uwagę ku przyszłej spowiedzi, należy pamiętać, że osoba żałująca za swoje grzechy i pragnąca spowiedzi już teraz otrzymuje przebaczenie – „takie samo” (nie ma innego) jak w spowiedzi, czyli otrzymuje łaskę uświęcającą. Może zatem przyjmować Komunię świętą (w sposób sakramentalny lub duchowy).Co do zachowania zwykłych warunków spowiedzi wypada przypomnieć, że szczery i doskonały żal za grzechy zakłada realizację wszystkich pozostałych warunków: rachunku sumienia, postanowienia poprawy, zadośćuczynienia. Ponieważ ten ostatni nie wiąże się w tym przypadku z obligatoryjną pokutą nakładaną przez spowiednika, to można zakładać, że dobrowolna pokuta będzie owocna, ale jej kształt pozostaje w gestii osoby jednającej się z Bogiem. Katalog Agnieszka Wieczerzańska-PerkinsReligia, ScenariuszeSakrament pokuty i pojednania - scenariusz lekcji Sakrament pokuty i pojednania scenariusz lekcji Kl. II - gimnazjum. Przedmiot: Religia. Cel ogólny: zapoznanie uczniów z podstawami biblijnymi sakramentu pokuty i warunkami odpuszczenia grzechów; utrwalenie wcześniejszych wiadomości o tym sakramencie. Cel wychowawczy: wzbudzenie w uczniach zainteresowania właściwym rozumieniem istoty sakramentu pokuty, celem wykorzystania zdobytej przez nich wiedzy we własnym życiu religijnym. Pomoce: tekst Pisma Świętego, kredki, blok. I. WPROWADZENIE Dzisiaj przyjrzymy się warunkom odpuszczenia grzechów i podstawom biblijnym sakramentu pokuty i pojednania. Na następnej lekcji zastanowimy się, dlaczego spowiedź indywidualna. Mam nadzieję, że przynieśliście kredki, ponieważ po części biblijnej, przystąpicie do wykonania plakatów (rozdam wam papier, na którym wykonacie rysunki). II. ROZWINIĘCIE TEMATU CZĘŚĆ I: Nauczyciel rozdaje uczniom Pismo Święte. Zapisuje na tablicy, a uczniowie w zeszytach, fragmenty, które mają odszukać. Te fragmenty to: Mt 16, 18-19; J 20,21-23; Łk 15, 11-32. Nauczyciel prosi, aby jeden uczeń przeczytał pierwszy fragment, omawia go wspólnie z klasą. Tak postępuje z każdym następnym. Wnioski: władzę odpuszczania grzechów Bóg powierzył apostołom i ich następcom; warunkiem tego jest uznanie i wyznanie swoich grzechów. Uczniowie zapisują wnioski do zeszytu. CZĘŚĆ II: Nauczyciel wspólnie z klasą określa warunki odpuszczenia grzechów. Dzieli klasę na grupy czteroosobowe, przydziela zadania, każda grupa kilka minut zastanawia się, co ma przedstawić na swoim plakacie i na czym polega realizacja danego warunku. Nauczyciel rozdaje kartki bloku rysunkowego, określa czas pracy grupy. Aktywizacja: podzieliłam was na grupy, każda z nich wykonuje plakat jednego warunku odpuszczenia grzechów; pamiętajcie - grupa nie podpisuje plakatu, nie dzieli się z klasą przydzielonym zadaniem, starajcie się na plakacie umieścić jak najwięcej informacji dotyczących danego warunku. Po wykonaniu rysunku oddajecie go mnie, a następnie wszyscy będziemy oglądali, odgadywali i określali treść warunków odpuszczenia grzechów. Podsumowanie: nauczyciel pokazuje klasie poszczególne rysunki, wszyscy odgadują, który warunek został przedstawiony na plakacie, jaką przedstawia treść i na czym polega realizowanie tego warunku. Wnioski: 1. Rachunek sumienia: - należy poznać, ocenić swoje życie w świetle wiary - analiza słów, postępowania - dlaczego popełniłem dany grzech? 2. Żal za grzechy: - żal jest zrozumieniem niewierności wobec Boga - jest skruchą serca, która otwiera nas na miłość Boga 3. Postanowienie poprawy: - "postaram się nie wracać do tego grzechu" 4. Wyznanie grzechów i rozgrzeszenie: - spowiedź indywidualna wymaga otwarcia serca przed kapłanem - poddaje się osądowi Boga i Kościoła 5. Zadośćuczynienie: - naprawa wyrządzonych szkód - może przyjąć formę modlitwy lub dobrego uczynku. Uczniowie zapisują te wnioski do zeszytu. Kontynuacją tego tematu powinna być dyskusja na temat problemów ze spowiedzią indywidualną. Pomocą może być list zamieszczony w książce: K. Rahner, Mój problem, Warszawa 1987, s. 66. Opracowanie: Agnieszka Wieczerzańska - Perkins Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Roman MikołajczykKOMUNIA Z BOGIEM PRZEZ SAKRAMENTPOKUTY I POJEDNANIA Mamy przyjrzeć się ważnemu zagadnieniu: sakramentowi pokuty i pojednania ,ale w kontekście przewodnim komunii z słowo „communio” znaczy uczestnictwo, wspólność, zjednoczenie, i w takim znaczeniu-jako zjednoczenie duchowe człowieka z jego Stwórcą ,jako odtąd życie w Bogu-wyraz ten, komunia, będzie tutaj to ponowne stworzenie przyjaźni. To akt ponownego zawarcia jedności po okresie zerwania i nieprzyjaźni. W szczególności oznacza zbawczą inicjatywę Boga, wskutek której nastąpiło poprzez Jezusa pojednanie człowieka z nazywana jest też współcześnie pokuta, jako sakrament, którego skutkiem jest pojednanie penitenta z Bogiem i grzesznej ludzkości z Bogiem jest centralnym wydarzeniem historii zbawienia. Jest ono dziełem Boga-Ojca , który pierwszy wychodzi z inicjatywą zbawczą, i który dzieła zbawienia dokonuje przez Syna. Chrystus stał się człowiekiem, aby wyzwolić swych braciz niewoli grzechu. Nie tylko głosi możliwość pojednania z Ojcem ,ale tego pojednania dokonuje. I dalej-pozostawia swemu Kościołowi nowe źródła łaski do pojednania było jednym z najważniejszych motywów pontyfikatu Jana Pawła II. Papież wciąż apelował o pojednanie między narodami, między Bogiem a każdym człowiekiem:” W imię Chrystusa prosimy, pojednajcie się z Bogiem!”. Warunkiem pojednania człowieka z Bogiem jest pojednanie między ludźmi, i w tej sprawie Jan Paweł II często zabierał głos, zachęcając do aktów przebaczenia sobie wzajemnych win-w wymiarze indywidualnym, ale i w wymiarze społecznym - to ważne! - uznaje niepowtarzalną godność każdej istoty ludzkiej i działa na rzecz poszanowania praw człowieka, gdziekolwiek są one tak, pierwszym wymogiem pojednania w Chrystusie, pojednania będącego miłosiernym darem Boga, jest osobiste nawrócenie , jako postawa wyjściowa do zgody pomiędzy Papieża, nie ma prawdziwego pojednania tam, gdzie nie ma przebaczenia, i że-rodzi się ono w sercu przez całe swoje życie głosił Boże przebaczenie, ale zarazem wskazywał, że możemy je otrzymać tylko pod warunkiem wzajemnego na temat pojednania Jan Paweł II wypowiedział się w adhortacji apostolskiej „Reconciliatio et paenitentia” z grudnia 1984 roku-o pojednaniu i pokucie w dzisiejszym posłannictwie tez przedstawia ów bogaty temat pojednania w ścisłym powiązaniu z tematem pokuty. Dla Jana Pawła II pokuta jest „nawróceniem, które przechodzi z serca do czynów”, a więc do całego chrześcijańskiego życia. Pokuta jest ściśle połączona z pojednaniem, ponieważ pojednanie się z Bogiem, z sobą samym i z innymi zakłada pokonanie radykalnego rozdarcia , którym jest grzech; dokonuje się to jedynie poprzez wewnętrzną przemianę , czyli nawrócenie , które owocuje w życiu poprzez uczynki pokutne. Inaczej:Pojednanie z Bogiem zakłada i obejmuje czynienie pokuty: żal, okazanie skruchy, przyjęcie postawy skruszonej, czyli wkroczenie na drogę powrotu do zatem jest przede wszystkim miłosiernym darem Boga dla człowieka. Pełne pojednanie wymaga koniecznie uwolnienia od grzechu, który musi być całkowicie wykorzeniony. Dlatego tez ścisła wewnętrzna więź głęboko łączy nawrócenie i jest więc darem Ojca niebieskiego , i Jego inicjatywą –jak to widać z przypowieści o synu marnotrawnym, tej niezwykłej opowieści także o tęsknocie za pojednaniem na wszystkich poziomach jednania człowieka: z Bogiem, z samym sobą, z braćmi, z całym stworzeniem. Powtórzmy: pojednanie w prawdzie jest ściśle powiązane z nawróceniem serca i jest to konieczna droga do osiągnięcia porozumienia pomiędzy pochodzi od Boga, Kościół więc ma misję głoszenia tego pojednania i trwania w świecie jako jego Papieża „ najcenniejszym owocem przebaczenia uzyskanego w Sakramencie Pokuty jest pojednanie z Bogiem, dokonujące się w głębi serca syna marnotrawnego i odnalezionego, którym jest każdy penitent. Należy tez dodać, że owo pojednanie z Bogiem rodzi-można powiedzieć-dalsze pojednania, które naprawiają inne rozdarcia spowodowane przez grzech: Penitent, który uzyskał przebaczenie ,jedna się z samym sobą w głębi własnego ja, odzyskując wewnętrzną prawdę; jedna się z braćmi, w jakiś sposób przezeń skrzywdzonymi i znieważonymi; jedna się z Kościołem; jedna się z całym stworzeniem. Z tej świadomości rodzi się w penitencie , po zakończeniu obrzędu pojednania, poczucie wdzięczności-do której zachęca go Kościół-wobec Boga za dar otrzymanego miłosierdzia.”„Każdy konfesjonał - konstatuje Jan Paweł II - to uprzywilejowane i błogosławione miejsce, w którym, po zniesieniu przedziałów, rodzi się nowy, nieskażony i pojednany człowiek - pojednany świat !”.I tak - poprzez Sakrament Pokuty „każdy chrześcijanin i cała wspólnota wierzących otrzymują pewność przebaczenia mocą odkupieńczej Krwi Chrystusa”.Sakrament pokuty i pojednania jest najbardziej osobisty, intymny: w nim sam grzesznik staje przed obliczem Boga ze swą winą, żalem, ale i ufnością . Nikt nie może okazać skruchy za niego, nikt też w jego imieniu nie może prosić o stanowi zasadniczą kategorię odniesienia człowieka do Boga i ważną cnotę w życiu moralnym. Pokuta jest środkiem do przezwyciężania potęgi grzechu i jego skutków. Pokuta jako postawa chrześcijanina jest darem Boga, a także owocem rzetelnego i wytrwałego wysiłku człowieka oraz jego współpracy z łaską Bożą. W sposób szczególny wiążę się z omawianym tutaj sakramentem pokuty i wtedy na pokutę składa się: uświadomienie sobie zła, jakim jest grzech, wyznanie ustami grzechów, uznanie osobistej winy, grzeszności i odpowiedzialności oraz płynące stąd usposobienie pokory; skrucha i żal za popełnione winy; gotowość naprawienia skutków grzechu i zadośćuczynienia za nie; bojaźń Boża, ufność w nieskończone miłosierdzie Boże. Z aktów penitenta: żal za grzechy, wyznanie grzechów, zadośćuczynienie-ten ostatni wydaje się tutaj szczególnie ważny i jego interpretacja musi być jednoznacznie zgodna z wykładnią Katechizmie czytamy:” Wiele grzechów przynosi szkodę bliźniemu. Należy uczynić wszystko, co możliwe, aby ja naprawić ( na przykład oddać rzeczy ukradzione, przywrócić dobrą sławę temu, kto został oczerniony, wynagrodzić krzywdy). Wymaga tego zwyczajna sprawiedliwość. Ponadto grzech rani i osłabia samego grzesznika, a także jego relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem. Rozgrzeszenie usuwa grzech, ale nie usuwa wszelkiego nieporządku, jaki wprowadził grzech. Grzesznik podźwignięty z grzechu musi jeszcze odzyskać pełne zdrowie duchowe. Powinien zatem zrobić coś więcej , by naprawić swoje winy: Powinien „zadośćuczynić” w odpowiedni sposób lub „odpokutować” za swoje grzechy. To zadośćuczynienie jest nazywane także „pokutą”. Pamiętaj o tym! I o tym: do przyjęcia sakramentu pokuty należy przygotować się przez rachunek sumienia. Spowiedź indywidualna jest jedyną formą sprawowania sakramentu pokuty i pojednania. Spowiedź osobista jest najbardziej wymowną formą pojednania z Bogiem i Kościołem. Wtedy tez otrzymujemy od miłosierdzia Bożego przebaczenie i odpuszczenie grzechów. Sakrament pokuty i pojednania a także sakrament namaszczenia chorych należą do sakramentów uzdrowienia; są wśród siedmiu sakramentów Kościoła, a więc sakramentów Nowego Prawa, których moc i skuteczność zbawcza pochodzi od samego Zbawiciela. Sakrament pokuty i pojednania-czytamy w katechizmie Kościoła Katolickiego-nazywa się sakramentem nawrócenia, sakramentem pokuty, sakramentem spowiedzi, sakramentem przebaczenia i sakramentem pojednania. To sakrament po chrzcie – tego pierwszego sakramentu wtajemniczenia chrześcijańskiego, kiedy to człowiek otrzymuje nowe życie w Chrystusie. To nowe życie ulega osłabieniu – przez grzech. „Skruszony” wówczas człowiek podejmuje wysiłek nawrócenia , pobudzony do odpowiedzi na miłosierną miłość Boga , który pierwszy nas umiłował. Lekarzem naszych dusz i ciał jest Pan Jezus. Kościół mocą Ducha Świętego kontynuuje Jego dzieło uzdrowienia i zbawienia. Jezus nieustannie wzywa nas do nawrócenia (serca) i pokuty (najpierw wewnętrznej) – w Kościele. Święty Ambroży mówi o dwóch rodzajach nawrócenia w Kościele: „Kościół ma wodę i łzy: wodę chrztu i łzy pokuty”.Wspomniana pokuta wewnętrzna, której towarzyszy smutek duszy i skrucha serca, jest przemianą całego życia, powrotem, nawróceniem się do Boga cały sercem, zerwaniem z grzechem, odwróceniem się od zła. Taka pokuta będzie także postanowieniem zmiany życia; będzie nadzieją na miłosierdzie Boże i ufnością w pomoc Jego łaski. Miłosierny Pan daje człowiekowi (ten odtąd w komunii z Bogiem) „serce nowe” i daje mu siłę zaczynania od nowa. To nawrócenie – dodajmy – jest najpierw dziełem łaski Boga, który sprawia, że nasze serca wracają do Niego: „Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy”. Wewnętrzna pokuta chrześcijanina wyraża się w uczynkach pokutnych: w poście, który wyraża nawrócenie w odniesieniu do samego siebie; w modlitwie, która wyraża nawrócenie w odniesieniu do Boga, i w jałmużnie, która wyraża nawrócenie w odniesieniu do innych ludzi. Pokuta obejmuje również wszelkie praktyki ascezy i formy umartwiania oraz wyrzeczenia się siebie; obejmuje okresy i dni pokuty (okres Wielkiego Postu, każdy piątek).Nawrócenie-czytamy w Katechizmie- dokonuje się w życiu codziennym przez czyny pojednania, troskę o ubogich, wyznanie win braciom, upomnienie braterskie, rewizję życia, rachunek sumienia, przyjmowanie cierpień, znoszenie prześladowania dla najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za i pokarmem codziennego nawrócenia i pokuty jest Eucharystia-karmi ona i umacnia tych, którzy żyją życiem Chrystusa. Jak przebiega droga nawrócenia i pokuty? Ta droga powrotu do Boga i Kościoła ukazana została przez Jezusa chociażby w nadal aktualnej przypowieści o miłosiernym ojcu i synu marnotrawnym, jakże zafascynowanym złudną wolnością. Zafascynowany, a potem upokorzony, po refleksji, pełen skruchy i pełen winy, powraca do miłosiernego, przebaczającego ojca. Piękna suknia, pierścień i uczta będą symbolami nowego życia, odtąd pełnego który zrywa jedność z Bogiem narusza równocześnie komunię z Kościołem. Nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, ale także pojednanie z Kościołem. Tylko Bóg przebacza. Ale-udzielając Apostołom swojej mocy przebaczenia grzechów, Jezus daje im również władzę jednania grzeszników z Kościołem: wyznanie grzechów wobec kapłana stanowi istotną część sakramentu pokuty. I tak, pojednanie z Kościołem łączy się nierozerwalnie z pojednaniem z władzę odpuszczania wszystkich grzechów, udzielając sakramentu pokuty, kapłan-sługa Bożego przebaczenia, wypełnia posługę Dobrego Pasterza, posługę dobrego Samarytanina, posługę dobrego Ojca oraz posługę sprawiedliwego i miłosiernego Sędziego-stając się znakiem i narzędziem miłosiernej miłości Boga względem który poprzez prezbitera udziela w imię Jezusa Chrystusa przebaczenie grzechów i ustala sposób zadośćuczynienia, modli się także za grzesznika i pokutuje razem z nim. W ten sposób grzesznik jest uzdrowiony i ponownie przyjęty do komunii kościelnej. Tak więc, sakrament pokuty daje każdemu z nas nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski usprawiedliwienia. Ojcowie Kościoła przedstawiają ten sakrament jako „ drugą deskę (ratunku) po rozbiciu, jakim jest utrata łaski”, jako przywrócenie komunii z Bogiem (grzech ciężki pozbawił nas tej komunii). Jakie są skutki duchowe sakramentu pokuty i pojednania? Są to: wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; i –przede wszystkim-pojednanie z Kościołem oraz pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę. Kończymy nasze rozważania...Sakrament pokuty i pojednania, ten niezwykły sakrament uzdrowienia, to widzialny znak, poprzez który dociera do nas Boży dar zbawienia, łaska; to działanie zbawcze Chrystusa w Kościele; to osobowe spotkanie z Chrystusem zbawiającym. To, że ten sakrament jest znakiem a zarazem udziela łaski dokonuje się mocą Ducha Świętego, przez którego Chrystus jest wciąż obecny i nieustannie działa w Kościele. Droga powrotu do Boga, nazywana nawróceniem i żalem, zakłada ból i odwrócenie się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie niegrzeszenia w przyszłości. Nawrócenie dotyczy więc przeszłości i przyszłości. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże. Powrót do komunii z Bogiem, która została utracona przez grzech, rodzi się z łaski Boga pełnego miłosierdzia i troszczącego się o zbawienie ludzi. Trzeba prosić o ten cenny dar dla siebie i dla innych. ( Brat Roman)Lektura*”Katechizm Kościoła Katolickiego”*Reconciliatio et paenitentia”*” Wielka encyklopedia Jana Pawła II”*” Katolicyzm a-z.” Grzech jest obrazą uczynioną Bogu i zerwaniem z Nim przyjaźni; zasadniczym celem więc pokuty jest rozpalenie w nas na nowo miłości Boga i sprowadzeniem nas do Niego w pełni. Grzesznik, który poruszony łaską miłosiernego Boga podejmuje ścieżkę pokuty, wraca do Ojca, który „ sam pierwszy nas umiłował” (1 J 4,19), do Chrystusa, który ofiarował się dla nas, i do Ducha Świętego, który w obfitości został na nas wylany. Jednak „przez niewytłumaczalną i miłosierną tajemnicę Bożej opatrzności ludzie zostali połączeni ze sobą ścisłym nadprzyrodzonym związkiem, na mocy którego grzech jednego człowieka sprowadza szkodę na wszystkich, a i wszystkim przynosi korzyść świętość jednego”. W ten sposób efektem pokuty jest pojednanie także z braćmi, którzy z powodu grzechu zawsze doznają krzywdy. Co więcej, nierzadko, ludzie łączą się w popełnianiu grzechu; słusznie zatem, żeby byli solidarni w odbywaniu pokuty. Uwolnieni w ten sposób od grzechu dzięki łasce Chrystusa będą mogli być w świecie, razem ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, działać na rzecz sprawiedliwości i pokoju (z obrzędu pokuty). Dobra spowiedź Uczeń Chrystusa, który poruszony Duchem Świętym po popełnieniu grzechu zbliża się do sakramentu pokuty, musi przede wszystkim nawrócić swoje serce do Boga. To bliskie nawrócenie serca obejmuje: 1. Żal za grzechy (który jest „żalem i wzgardzeniem popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia więcej”) i postanowienie nowego życia. 2. Spowiedź – częścią sakramentu pokuty jest wyznanie win, które pochodzi od prawdziwego poznania samego siebie i z żalu za popełnione grzechy. Spowiedź wymaga od pokutnika woli otwarcia serca przed Bożym sługą, a od sługi Bożego – sformułowania duchowej oceny. 3. Zadośćuczynienie – prawdziwa spowiedź staje się pełna i kompletna przy zadośćuczynieniu za popełnione winy, poprawie życia i naprawie wyrządzonych szkód. Dlatego kara powinna być prawdziwym lekiem na grzech i powinna przekształcić w jakiś sposób życie. 4. Rozgrzeszenie – grzesznikowi, który podczas spowiedzi sakramentalnej okazuje kapłanowi swoje nawrócenie, Bóg udziela swojego przebaczenia znakiem rozgrzeszenia. 5. Zobowiązanie nowego życia – owocem dobrej spowiedzi jest odnowione życie według Ewangelii i wciąż ożywiane miłością Boga, ponieważ „miłość zakrywa wiele grzechów” (1 P 4,8). Rachunek sumienia Słowo Boże oświeca sumienie, sprawia, że odkrywamy grzech i miłosierdzie Ojca. Poniższy schemat rozmyślań jest jedynie przewodnikiem. Każdy może go dostosować do własnych warunków. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca (Pwt 6,5). Czy moje życie jest zorientowane na Boga? Czy wierzę w Ojca, Syna i Ducha Świętego? Staram się poznać Biblię i naukę Kościoła? Czy współpracuję uczciwie z działającymi wspólnotami chrześcijańskimi? Czy moje świadectwo wiary jest spójne i nieustraszone? Czy modlę się przynajmniej rano i wieczorem? Mówię często o Bogu? Czy mam szacunek i miłość dla imienia Boga, Matki Bożej i Świętych? Czy czczę święto, uczestnicząc we mszy świętej? Czy nie pozwalam się za bardzo pochłonąć przez rzeczy (pieniądze, pracę, rozrywkę)? Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem (J 13,34). Czy w rodzinie (jako małżonek, rodzic, syn) przyczyniam się do dobra innych? Daję biednym, dzielę się dobrami, bronię uciskanych? Angażuję się we wspólnoty obywatelskie na rzecz pokoju, moralności, praworządności? Jako pracownik albo pracodawca jestem sprawiedliwy, uczciwy i solidarny? Sprawuję władzę czy słucham poleceń z lojalnością i szacunkiem? Czy nie rozpowszechniam kłamstw i oszczerstw? Czy nie nastawałem na życie, szacunek, integralność osoby ludzkiej? Czy nie kradłem i nie wyrządzałem szkód innym? Czy kiedy doznaję krzywdy, umiem przebaczać? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5,48). Jakie jest nastawienie mojego życia w kontrolowaniu namiętności i panowaniu nad sobą? Jaki pożytek robię z czasu, z sił, z talentów? Czy akceptuję życiowe próby i cierpienia? Czy zachowuję w czystości moje ciało i moje myśli? Szanuję prawo moralne w życiu małżeńskim? Czy nie działam przeciwko sumieniu? Czy nie jestem może zgorszeniem dla innych? [modlitewnik] 0 0 głosów Oceń ten tekst!

sakrament pokuty i pojednania tekst